PERVANE

Ay damlar yüzüne ben izlerim seni
Bir gölge gibi bırakmam peşini
Rüzgarda savrulan taç yapraklar gibi
Buldum eşimi bırakmam

Öncesi sonrası bitti bu son durak
Bir karar değil ki bu kalbimin emrine uymak

Ben elini diye ateşi tuttum, aaaay
Artık ne acıtır beni ne korkutur ne yakar
Sor pervane nasıl ölümüne uçar
Aşkın vurduğu yerde gül üstüne gül açar

İster benle yürü ister yolda bırak
AN’ı bütüne mümkün yaymak
Benden geçsen bile ben geçmem senden
Öptüm bir kere sürer yanmak