SADECE
KALBEN
Yatak boş, oda boş, ev boş
Duvarlara vuran ışık, yüzümde karanlık
Yine mi sen bayram günü gibi gelen
Kaçamadım külleri hala sıcak
Kalbimi durdurup kaybolan bir tuzak
Oluyor her sokak
Hiçbir şey istemedim
Ne yatak, ne oda, ne de
Sen de bırak her şeyi
Sadece beni sev
Dizlerinde dizlerim
Boynunda ellerim
Boğulur gibi yeniden her gece her gece
Doğalım mı sevgilim?
Azalırken azalırken
Kapılar ardında kaçtığım zamanlar
Boşvermiştim aslında
Yıkılırken kumdan kalelerim
Birer birer karşında
Zırhı paslanmış bir kahraman gibiyim
