AFFETMEM

Yağıyor yine kasveti kar gibi gecenin
Normalinden yüklü ağırlığı her hecenin
Garantisi yok bir sonraki nefesin
Bir kin yemlenir yaşattıkları için içimde
Gezerim beyaz kuzularını kaybetmiş çobanın sessiz köyünde
Herkes bir gün batacak el ele güneşle
Kelepçesini açtım öfkemin dedim: “Artık serbestsin.”
Parçaladı dizlerimi yumruklarım,hırsımı çıkaramadım pek net
Affetmediğim için beni affet
De ki: “Kötü gittiğindendir kendiyle ettiği sohbet.”
Alev aldı içim,yağmur aradı sevdiğim
Hırsımı çıkaramadım pek net

Tanrım kötü kullarını sen affetsen ben affetmem
Bütün zalim olanları, sen affetsen ben affetmem
Sen tanrısın affedersin, bağışlarsın “kulum” dersin
Neler çektim sen bilirsin
Sen affetsen ben affetmem
Sen affetsen ben affetmem
Bütün zalim olanları, sen affetsen ben affetmem

Onun kalbi kırıldı, parçalarını arıyor
Ressam tuvali parçaladı, fırçalarını kırıyor
Sevgisi nefretine takılıyor
Dikenli teller üzerine batıveriyor
Dışarıda bir hayat var neden içimde ölüm?
Belki yeni bir çare içimdeki ölümü öldürür ve
bir kabuslu uyku belki mutlulukla bölünür
Okyanustur hayat, büyük dalgalar ummadığında görünür.
Kelepçesini açtım öfkemin dedim: “Artık serbestsin.”
Parçaladı dizlerimi yumruklarım, hırsımı çıkaramadım pek net
Affetmediğim için beni affet
De ki: “Kötü gittiğindendir kendiyle ettiği sohbet.”
Alev aldı içim,yağmur aradı sevdiğim
Hırsımı çıkaramadım pek net

Tanrım kötü kullarını sen affetsen ben affetmem.
Bütün zalim olanları, sen affetsen ben affetmem.
Sen tanrısın affedersin,bağışlarsın “kulum” dersin
Neler çektim sen bilirsin
Sen affetsen ben affetmem
Sen affetsen ben affetmem
Bütün zalim olanları, sen affetsen ben affetmem