ARAFTA
MABEL MATİZ
Soydum kendi derimi
Tırnak kontrollerini sevmedim hiç aslında
Şevkatten uzattım hep ellerimi
Yüzüme vuran güneş
Saçlarımı öpen rüzgar
Siyahıma sarı çalan o yıldızlar
Sessiz bir kıyametin karnında kayboldular
[nakarat]
Kaldır kapağı bak kimler can çekişiyor cennette
Kim çoktan ölmüş kim diri kendi cehenneminde
Sustur bütün yerli yersiz havlayan köpekleri içinde
Bu karanlık sokaklar yalnız onların değil