BEN YOKUM
BURAK KUT
Kendimi doldurup trenlere
Bir daha hiç basmadan frenlere
Gördüğüm bütün duraklarda inmek
Ağrıyıp ağrıyıp dinmek
Tarifsiz tarihsiz tanımsız adsız
Fil gibi ölmeye yatmak
Ağır başlı
Sonra çırılçıplak uyanmak
Tekrar tekrar hatırlamak
Kundaklanmamış o ilk anı
Ben yokum
Kabuklarımı kırana kadar
Kim bilir kaç yıl oldu kendimi dinlemeyeli
Bir yol ağzında bulsunlar hiçliğimi
Umrumda bile değil
Söksünler rütbelerimi