BOŞLUK
TANERMAN
Verse 1:
Dene de gör her adımın ikili bir yön,
Seni savaşa sokan eforun kibir içi söz
Bir zaman seni yıkan o kavgaların
İki dudak arasında siper alır ta ta ta ta öl!
Olası plânlarına bir yenisi gibi düşün her tarafı çöl
Bir tutarı var mı bu gidişin? Kazananı yok
Kaybedeni bulmak adına kendini yok et aslına dön
Kafanın içerisi bi’ tarafın ceremesi
Gelip geçen herkes için biter hevesin
Bu da nesi? Sanki bir sahnelik yaşam için
Yanan ışıkların her birini söküp eledin
Kötü gelen için yeterince basit kalır
Ve de hatırlamak için gereklidir biraz anı
Ne zaman içinde ne de zaman dışı safım
Sıradan olan ise benim ölen insafım
Nakarat x2:
Ruhundaki boşluktan, kurtulmak çok zorsa,
Kendine bir yer kap, elinde yok zaman.
Çabalıyorsun kendince, karalıyorsun estikçe,
Yanılıyorsun, sonra diyorsun “Elimde ne kaldı? Gerçekten ne?”
Verse 2:
Özüne gönüle dön, gözün hep dışarda sürüne sönünce köz
Özürle geçer mi? Sözüm hep üstünde çöz!
Görünmez elinde kan, dönüp tepeden yaşama bak
Gülünce güler bu şans, bi’ güldükçe düşmez aksine yücelir insan
Güzelin içine saklı kalan güvenim israf
Görüyorsun umut kaybedenler için olur isyan
Azı çoğu bırak hadi yetin, yedi devir aşar içimdeki deli
Peki nedir elindeki? Gerekli birkaç ardımana göre yaşam etik
Ya da şekil dimi?
Peşin peşin koşan herkes seninle mi?
Çeneni kapatman için yeterli mi delil?
Ederinle övünmenin sırası mı sefil?
Kuralı biz olmuşken değiştirmek nasıl olur kesin?
Nakarat x4:
Ruhundaki boşluktan, kurtulmak çok zorsa,
Kendine bir yer kap, elinde yok zaman.
Çabalıyorsun kendince, karalıyorsun estikçe,
Yanılıyorsun, sonra diyorsun “Elimde ne kaldı? Gerçekten ne?”