DOST BİLDİKLERİM
SİBEL CAN
İçimde ümitti dost bildiklerim
Ne zaman yıkılıp yere düştüysem
Bırakıp da gitti dost bildiklerim
Nerde o sözlere kandığım günler
Her gülen yüzü dost sandığım günler
Acıdan kahrolup yandığım günler
Terk edip de gitti dost bildiklerim
Korkar oldum bana dostum diyenden
Varsa var olandan yoksa gidenden
Ne onlardan eser kaldı ne benden
Beni benden etti dost bildiklerim
Meydana çıkalı asıl cehreler
Aydınlanmaz oldu artık geceler
Yalanlar tükendi düştü maskeler
Beni benden etti dost bildiklerim