GÜL KOKUSU
KAAN GÖKMAN
Belki de kendine güvenmemişsin
Gönlün kurak, yaşlarla büyümemişsin çocuk
Nefes almak yeter sanma
Yaşamayı öğrenmemişsin
Denedim denedim diyorsun anlamıyorsun
Her sevginin sonu acı çekmek mi sanıyorsun
Sevenler gerçekten gider mi
Gitmekle sevgi biter mi
Gönül gül gibidir
Dikenler gönül deler mi
Gül kokusu kalır sana dokunanın elinde, elinde
Sanma ki kalp yaşar yalanların himayesinde
Zulümler diken olur hercai hevesinde
Unutma dikenin güzelliği yalnız gülün sayesinde