GÜNEBAKAN

evvel zaman içinde dostlar
ağaçlara ev kurardık
tatlı bir düş içinde
bir yere bir göğe bakardık

gönlümüz kuş gibiydi dostlar
dünyaya kanat açardık
tutsak değildik zamana
başına buyruk yaşardık

çocuklardık parlak yıldızlardık o zaman
ay büyülüydü yakamoz deniz
ardından koştuğumuz son zamandır

o zaman bu zamandır dostlar
ne ister neyi özleriz
denizini arayan akarsulara benzeriz
pencereler bırak açık kalsın geceleri yağmurlar yağsın
günebakan düşlerimiz yağmur sesiyle çoğalsın...