İSTANBUL KÖLELERİ

Geçiveriyor hayatlar
Acı veriyor ıssız sokaklar
Bulamıyorum ne yapsam seni
Ne yüksek sivri topuklar
Ne de ıslak dudaklar
Soruyor kalbimin yerini

Bu şehir gelecekse ardımızdan
Yanacaksa kırbacı sırtımızda
Sevişiriz çözmeden zincirleri
Biz İstanbul köleleri

Saydam bir kalp içinde
Sakladım nefesini
Silemediğim mesajlar gibi
Ne tuhaf şeymiş ayrılık
Gitmem gerekirken artık
Yürüyorum aynı caddelerde