KABAHAT

Kalbim zavallı bir kar tanesi
Çıkmaz sokaklara düşüp eriyorum
Issız gecemde yağmurun sesi
Zamansız ağladım biliyorum

Yüreğim içindeki bu yalnızlığı söküp atsa
Hiç korkmadan karanlığa bir mum yaksa
Yarattığın masal diyarlara gideceğim
Yüreğim içindeki bu yalnızlığı söküp atsa
Hiç korkmadan karanlığa bir mum yaksa
Hayatıma bütün girenleri sileceğim

Kimse sana beni zorla sev de aşık ol demiyor
Allah'tan yüreğim çok temiz ah kurşun işlemiyor
Yoksa ne nazara gelmiştim çoktan göze gelmiştim
Senden daha deli kalbim varda düşman çatlatıyor

Seni öpmesi bile kabahat senin olması bile kabahat
Sana aşık olana inat hepsi birbirinden boş aah