KADAR
VOLGA TAMÖZ
Vurmuyorum eskisi gibi şiddetle kıyılara
Sineye çektim sözlerimi
Ne unuyum ne de uğrattım mürrü zamana
İçinden çıkılabilir gibi değil
Bizimkisi erken budanmış ağaç gibi
Yorgun, kırık dökük , çırılçıplak
Aşka meydan okur gibi
Gücümün yettiği yere kadar
Su yolunu bulana kadar
Son gün, son ana kadar
Gözlerimi(gönlümü) sana kapattım
Kalp har vurup harman savuramıyor eskisi gibi
Tetikte yerli yersiz çakmıyor
İnsan kendinden çok şey veriyor deli gibi
Ne kadar da haklıydın, değmiyor