KADER RÜZGARI
YUSUF GÜNEY
Kader rüzgarıyla boğuştum tıpkı bir meltem gibi kimsesiz
Sev, sev ki kalbinde tomurcuklar filizlensin
Öfkeni bir kenara hapsedip mutluluğun yeniden filizlensin
Durma yak yüreğinden geçenleri
Hayatı yaşanmaz edenleri
Küçük bir dünya çizenleri
Kader affetmez bu günleri
Bırakmak yok öyle hayalleri
Tut tutabildiğin tüm elleri
Sırra kadem basma isteği çıkar aklından
Biliyordum kadere böyle boyun eğmem
Kendimi ona köle edemem
Yakacaksa alev alsın düşlerim
Sanıyordum hayat herkese bir çaredir
İzi kalmaz bir pençedir
Vuracaksa izi kalsın düşlerim