KALBİM ÇUKURDA

Bir şehir sanki karşında
Hatıraların arkanda
Kıstırıyorlar seni sokakta
Öldün her köşe başında
İsmin her yıkık duvarda
Ağlatıp kaldırımlarda, kandırıyorlar seni masalla
Kalbim hep aynı çukurda

O kalbi gerekirse parçalar elim
Asla kaçmadan geri, onlar bulmadan beni
Koş gel bir köşe başında kesilmiş nefesim
Kısılmış sesim, sanki çok yakınmış deniz
Gözümde sanrılar, gerçeğin tılsımı yitik
Mahallem fişlenmiş, basılmış evim
Sakınmış beni, belki bir ağaç belki bir kedi
Vefa servetim dedim, sevda ailedir denir
Cebimde çakım var, kalbimde hasretin kiri
Bilirsin, ansızın kapanan kapılar açılmaz geri
Bir dünya gözümde, her kıta silik

Dört yanım ihanet, dört yanım yalan
Geçmemiş bu kış, gelmemiş bahar
Şu koca binaları üstüme yıkan
Gülümser önümde yüzlerce zaaf, umut her şeyden muaf

Dönmedim geri, çıkmıyor üstümden geçmişin kiri
Gözüm kör, zihnim hep tetiktedir
Bugün olmuyor istediklerim
Yanı başımda hep filizlenir, bu umulmaz kahır
Biter bir gün tüm çocuklukların, silah belinde kalır!

Ellerim pas bak, ellerim diken
Ellerin yas, ellerin göğe
Açılmış ellerin niye?
Kaçınılmazı görmeyeyim diye bu hülya gözüme perdeyi çeker
Ama bilmiyor ödenmiş bedel
Güneş yarına gebe
Tercümesi zor bir şeye dönüşür yaşam
Bölünür sofran, içinde endişe dövüşür hırsla
Bugün üstümde gökyüzü parlar
Yiter gerçekliğin her gecene şüphe hükmünü sağlar
Kaybolur yastığın, sökülür yorgan
Ah! Görmüyor onlar

Bilmiyorlar çiçek koklamayı
Bilmiyorlar neden kaçtığımı
Bilmiyor kavgayı, bilmiyor aşkı
Her şeye inat bitmiyor şarkım
Kimse duymuyor alkış

Değişir her şeyin, kimliğin yiter
Devrilir duvarlar, ismini siler
Bura kimlerin alanı, bunlar kimlerin yalanı?
Bugün kirlenir sokağım, herkes her şeye hazır ve nazır
Umursamayacaklar incelip kopanı