KARA LEKE
KAYRA
Benin beynimdeki kara leke,
Karanlık mazimizin uğultusu bir anda açılır, açılır defterlerin en eskisi bir anda, kalırsın öylece ayazların ortasında
Elimde fener beynimde karanlık gezer, ne kadar zorlarsan da bazen her şey başa döner, izlemek çaresizce kendini yakar içini, tıpkı bir aile faciası gibi, zihnim alevler içinde ahşap bir köşk gibi ve kurtarılacak bir şey kalmadı artık benden geri, göğsümde dönüp duran şu karanlık ustura üsturupsuz bir acıyla içimi doğrayınca, boğuldum doğmamışların bir damla kanında, bıraktım çekip gittim ne kalmışsa arkada, yalan yok özledim unuttum kendimi, ölümler seçtim ölümlerden ölüm beğendim, dilim varmıyor fakat demem de gerekli, kaçıp gidersin buradan köprülerden atlayıp, en sonunda çaresizce kendine, dönersin en sonunda çaresizce kendine
Benin beynimdeki kara leke,
Karanlık mazimizin uğultusu bir anda açılır, açılır defterlerin en eskisi bir anda, kalırsın öylece ayazların ortasında
Yalanlar itiraf, itiraflar hep yalan, keşke bilmeseydim dedirten karanlık sırlar, yıllar ve benden öteye gitmeyen zamanlar, hepsi peşimden alevler saçarak koşar ben de görünmez bir yarada kanarım kusursuzca, o zaman gönlümdeki yılan delikleri taşar, yosunlu mezar taşlarında kimin adı yazar, bakmışsın herkes seni çoktandır ölmüş sayar, ne kalır geride, dönemezsin evine, emin ol bakamazsın kendi yüzüne bile, ölmeyi özleyenler bu hissi iyi bilir, batarsın çıkamazsın batarsın en diplerde, beynimin içi yine alevlerin meskeni eskiden duyardım kıvılcımların sesini, emin ol bir bildiğim yok başından beri, yüreğim böyle eyliyor söyle neyleyeyim.
Benin beynimdeki kara leke,
Karanlık mazimizin uğultusu bir anda açılır, açılır defterlerin en eskisi bir anda, kalırsın öylece ayazların ortasında
Karanlık mazimizin uğultusu bir anda açılır, açılır defterlerin en eskisi bir anda, kalırsın öylece ayazların ortasında
Elimde fener beynimde karanlık gezer, ne kadar zorlarsan da bazen her şey başa döner, izlemek çaresizce kendini yakar içini, tıpkı bir aile faciası gibi, zihnim alevler içinde ahşap bir köşk gibi ve kurtarılacak bir şey kalmadı artık benden geri, göğsümde dönüp duran şu karanlık ustura üsturupsuz bir acıyla içimi doğrayınca, boğuldum doğmamışların bir damla kanında, bıraktım çekip gittim ne kalmışsa arkada, yalan yok özledim unuttum kendimi, ölümler seçtim ölümlerden ölüm beğendim, dilim varmıyor fakat demem de gerekli, kaçıp gidersin buradan köprülerden atlayıp, en sonunda çaresizce kendine, dönersin en sonunda çaresizce kendine
Benin beynimdeki kara leke,
Karanlık mazimizin uğultusu bir anda açılır, açılır defterlerin en eskisi bir anda, kalırsın öylece ayazların ortasında
Yalanlar itiraf, itiraflar hep yalan, keşke bilmeseydim dedirten karanlık sırlar, yıllar ve benden öteye gitmeyen zamanlar, hepsi peşimden alevler saçarak koşar ben de görünmez bir yarada kanarım kusursuzca, o zaman gönlümdeki yılan delikleri taşar, yosunlu mezar taşlarında kimin adı yazar, bakmışsın herkes seni çoktandır ölmüş sayar, ne kalır geride, dönemezsin evine, emin ol bakamazsın kendi yüzüne bile, ölmeyi özleyenler bu hissi iyi bilir, batarsın çıkamazsın batarsın en diplerde, beynimin içi yine alevlerin meskeni eskiden duyardım kıvılcımların sesini, emin ol bir bildiğim yok başından beri, yüreğim böyle eyliyor söyle neyleyeyim.
Benin beynimdeki kara leke,
Karanlık mazimizin uğultusu bir anda açılır, açılır defterlerin en eskisi bir anda, kalırsın öylece ayazların ortasında
