KARIMA MEKTUP
VOLKAN KONAK
Birtanem son mektubunda
Başım sızlıyor
Yüreğim sersem diyorsun
Seni asarlarsa, seni kaybedersem diyorsun
Yaşayamam
Yaşarsın karıcığım yaşarsın
Kara bir duman gibi
Dağılır hatıram rüzgarda
Yaşarsın kalbimin kızıl saçlı bacısı
En fazla bir yıl sürer yirminci asırlılarda ölüm acısı
Ölüm bir ipte sallanan bir ölü
E bu ölüme bir türlü
Razı olmuyor gönlüm
Fakat emin ol ki sevgili
Zavallı birinin tüylü siyah bir
Örümceğe benzeyen eli
Geçirecekse eğer ipi boğazıma
Mavi gözlerimde korkuyu görmek
İçin boşuna bakacaklar Nazım'a
Ben alacakaranlığında son sabahımın
İşitilmemiş bir türküyü duyacak
Dostlarımı ve seni göreceğim gülüm
Ve yalnız yarım kalmış bir aşkın
Acısını toprağa götürecek
Karım benim iyi yürekli altın renkli
Gözleri baldan tatlı arım benim
Ne diye yazdım sana
İstendiğini idamımın
Daha dava ilk adımında ve bir şalgam gibi koparmıyolar kellesini adamın
Haydi bunlara boş ver
Paran varsa bana bir fanila bir don al
Tuttu yine bacağımın diyatik ağrısı
Ve unutmaki daima iyi şeyler düşünmeli mapusun karısı"