KIRIK
HAZAL
Bir ağaç gibi yalnızlık
Ne yapsam da büyüyor
Usulca fısıldıyor ruhuma
En derin sözlerini
Ona dönüşümü bekliyor
Ne suretler, ne yeminler
Ne yalanlar, suya yazılan sözler gibi..
Ne gülüşler, ne öpüşler
Ne sevişler, gelmeyeni bekler gibi..
Hep çocukluğumdan
İsimsiz gitmelerim
Kırık bir oyuncağım ben
Yakıp yıkıp kül etmelerim
Gönülden değil de
Başka bir şey bilmememden..