KÖLE GİBİ
CENGİZ KURTOĞLU
Hayattan bezmiş bir köle gibi yaşıyorum niye
Güneşim batık doğmuyor ağlıyorum gündüz gece
İçimdeki şu yangını sormaz hiç kimse
İlaç olmaz hiçbir çare dermansız derde
İçimdeki şu yangını söndürmez kimse
Bir de bana sorun dostlar, çekilmez çile
Niye bana gelmiyorsun
Hiç mi beni sevmiyorsun
Zor mu gelir bütün bunlar
Niye susup söylemiyorsun
Meyler çare bulamadı
Dostlarım arayıp sormadı
Ağladım sabaha kadar
Gözyaşımı silen olmadı
Sessizliğini dinlemek bile güzeldi
Sensiz yaşamak hayatın en çekilmez derdi oldu
Derin bir yalnızlık bu yaşadığım şimdilerde
Bir başımayım koskoca evrende
Biri olsun istiyorum; hem dost hem sevgili
Hem de deva dertlerime
Güneşim batık doğmuyor ağlıyorum gündüz gece
İçimdeki şu yangını sormaz hiç kimse
İlaç olmaz hiçbir çare dermansız derde
İçimdeki şu yangını söndürmez kimse
Bir de bana sorun dostlar, çekilmez çile
Niye bana gelmiyorsun
Hiç mi beni sevmiyorsun
Zor mu gelir bütün bunlar
Niye susup söylemiyorsun
Meyler çare bulamadı
Dostlarım arayıp sormadı
Ağladım sabaha kadar
Gözyaşımı silen olmadı
Sessizliğini dinlemek bile güzeldi
Sensiz yaşamak hayatın en çekilmez derdi oldu
Derin bir yalnızlık bu yaşadığım şimdilerde
Bir başımayım koskoca evrende
Biri olsun istiyorum; hem dost hem sevgili
Hem de deva dertlerime
