KÖLE GİBİ
HAKAN ALTUN
Hayattan bezmiş bir köle gibi yaşıyorum niye?
Güneşim batık doğmuyor ağlıyorum gündüz gece
İçimdeki şu yangını sormaz hiç kimse
İlaç olmaz hiçbir çare dermansız derde
İçimdeki şu yangını söndürmez kimse
Bir de bana sorun dostlar, çekilmez çile
Niye bana gelmiyorsun?
Hiç mi beni sevmiyorsun?
Zor mu gelir bütün bunlar?
Niye susup söylemiyorsun?
Meyler çare bulamadı
Dostlarım arayıp sormadı
Ağladım sabaha kadar
Gözyaşımı silen olmadı
Sessizliğini dinlemek bile güzeldi
Sensiz yaşamak hayatın en çekilmez derdi oldu
Derin bir yalnızlık bu yaşadığım şimdilerde
Bir başımayım koskoca evrende
Biri olsun istiyorum; hem dost hem sevgili
Hem de deva dertlerime...
Güneşim batık doğmuyor ağlıyorum gündüz gece
İçimdeki şu yangını sormaz hiç kimse
İlaç olmaz hiçbir çare dermansız derde
İçimdeki şu yangını söndürmez kimse
Bir de bana sorun dostlar, çekilmez çile
Niye bana gelmiyorsun?
Hiç mi beni sevmiyorsun?
Zor mu gelir bütün bunlar?
Niye susup söylemiyorsun?
Meyler çare bulamadı
Dostlarım arayıp sormadı
Ağladım sabaha kadar
Gözyaşımı silen olmadı
Sessizliğini dinlemek bile güzeldi
Sensiz yaşamak hayatın en çekilmez derdi oldu
Derin bir yalnızlık bu yaşadığım şimdilerde
Bir başımayım koskoca evrende
Biri olsun istiyorum; hem dost hem sevgili
Hem de deva dertlerime...
