OTUZBEŞ YAŞ

Yaş otuz beş yolun yarısı eder
dante gibi ortasındayız ömrün
delikanlı çağımızdaki cevher
yalvarmak yakarmak nafile bugün
gözünün yaşına bakmadan gider

şakaklarıma kar mı yağdı ne
benim mi allahım bu çizgili yüz
ya gözler altındaki mor halkalar
neden böyle düşman görünürsünüz
yıllar yılı dost bildiğim aynalar?

zamanla nasıl değişiyor insan!
hangi resme baksam ben değilim
nerde o günler, o şevk, o heyecan?
bu güler yüzlü adam ben değilim;
yalandır kaygısız olduğum yalan.

hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;
hatırası bile yabancı gelir.
hayata beraber başladığımız,
dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;
gittikçe artıyor yalnızlığımız

gökyüzünün başka rengide varmıs!
geç fark ettim taşın sert olduğunu
su insanı boğar, ateş yakarmış!
her doğan günün bir dert olduğunu
insan bu yaşa gelince anlarmış

ayva sarı nar kırmızı sonbahar!
her yıl biraz daha benimsediğim
ne dönüp duruyor havada kuşlar?
nerden çıktı bu cenaze? ölen kim?
bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar?

neylersin ölüm herkesin başında
uydum uyanamadım olacak
kim bilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
bir namazlık saltanatın olacak
taht misali o musalla taşında