ÖZLEDİĞİM
MELİS SÖKMEN
bir de o saf cocuklugum
bana kalsa buyumezdim
belki ondan buruklugum
Yagmur duser kirpiklerime
aglardim sebepsizce
buhar olurdu soluklarim,
resim cizerdim pencereme
Ellerime dolardim
tutam tutam saclarini
soyleyecek laf bulamaz
tekrarlardim adini.