ÖZLEDİĞİM
MELİS SÖKMEN
Bir de o saf çocukluğum
Bana kalsa büyümezdim
Belki ondan burukluğum
Yağmur düşer kirpiklerime
Ağlardım sebepsizce
Buhar olurdu soluklarım,
Resim çizerdim pencereme
Ellerime dolardım
Tutam tutam saçlarını
Söyleyecek laf bulamaz
Tekrarlardım adını