SABIR
SERKAN MAİ
Gözler doldu yine, ne çare?
Ama bir sandalye, dik durur üç ayakla bile
Hamdım, piştim, yandım
Nerden kırıldıysan, oradan ışıklar saçar
Sabret gönlüm, sabret
İnsan ancak anlar, kendi kırılınca
Sabret gönlüm sabret
Bin kez gördüğüm sahne başlıyor yine
Bir döngüye kapıldık, çıkış nerde?
Ama bir pencere, dik durur çatlarsa bile
Hamdım, piştim, yandım
Nerden kırıldıysan, orada çiçekler açar
Sabret gönlüm, sabret
İnsan ancak anlar, kendine olunca
Sabret gönlüm, sabret