SERAPMIŞ
ŞEBNEM FERAH
Güneş batınca fark ettim,
Bütün hayallerim caddeye uzanmış.
Tüm doğru bildiklerim asfalta akmış,
Hepsi serapmış.
Birileri var önümde, gerimde,
Her yanımda, yüreğimde.
Kalabalığın içinde, dışında,
Her yerde, yalnızlığımda.
Karaya oturmuş eski bir gemide,
Gölgesinden sıkılmış söğütte,
Baktığım her yerde, her aynada,
Mutluluktan sürülmüş,
Sanki yasaklanmış biri var.
Ellerinden içilmiş şarapta,
Gözlerinden okunmuş şiirde,
Baktığım her yerde, her aynada,
Mutluluktan sürülmüş,
Sanki yasaklanmış biri var.
Güneş batınca fark ettim,
Bütün hayatım caddeye uzanmış.
Yolun tam yarısında asfalta akmış,
Her şey serapmış.
Birileri var önümde, gerimde,
Her yanımda, yüreğimde,
Kalabalığın içinde, dışında,
Her yerde, yalnızlığımda.
Karaya oturmuş eski bir gemide,
Gölgesinden sıkılmış söğütte,
Baktığım her yerde, her aynada,
Mutluluktan sürülmüş,
Sanki yasaklanmış biri var.
Ellerinden içilmiş şarapta,
Gözlerinden okunmuş şiirde,
Baktığım her yerde, her aynada,
Mutluluktan sürülmüş,
Sanki yasaklanmış biri var.
Bütün hayallerim caddeye uzanmış.
Tüm doğru bildiklerim asfalta akmış,
Hepsi serapmış.
Birileri var önümde, gerimde,
Her yanımda, yüreğimde.
Kalabalığın içinde, dışında,
Her yerde, yalnızlığımda.
Karaya oturmuş eski bir gemide,
Gölgesinden sıkılmış söğütte,
Baktığım her yerde, her aynada,
Mutluluktan sürülmüş,
Sanki yasaklanmış biri var.
Ellerinden içilmiş şarapta,
Gözlerinden okunmuş şiirde,
Baktığım her yerde, her aynada,
Mutluluktan sürülmüş,
Sanki yasaklanmış biri var.
Güneş batınca fark ettim,
Bütün hayatım caddeye uzanmış.
Yolun tam yarısında asfalta akmış,
Her şey serapmış.
Birileri var önümde, gerimde,
Her yanımda, yüreğimde,
Kalabalığın içinde, dışında,
Her yerde, yalnızlığımda.
Karaya oturmuş eski bir gemide,
Gölgesinden sıkılmış söğütte,
Baktığım her yerde, her aynada,
Mutluluktan sürülmüş,
Sanki yasaklanmış biri var.
Ellerinden içilmiş şarapta,
Gözlerinden okunmuş şiirde,
Baktığım her yerde, her aynada,
Mutluluktan sürülmüş,
Sanki yasaklanmış biri var.
