SULARI TAŞLADIM
ENGİN ALTAN DÜZYATAN
Artık yaban gözler görmeyecek yüzünü
Öldün aşkım dirildi
Boynu bükük kır çiçekleri tutsun yasını
Söğütler kamçılasın beni
Ellerimle boğdum seni
Bir oyuncak kayık battı kıyıda
Bir çocuk ağlıyordu
Ben sana sen kağıttan sandala kıydın
Yapmamalıydın
Çocuk benim gözlerimde hıçkırdı
Ben çocuğun avazında haykırdım
Bugün durgun suların kalbini kırdım
Kırmamalıydım
Şartmış gibi baharı müjdeliyordu yaban sümbüller
Kimeydi bu mutlu haber neredeydin
Durgun sular dargın
Batan kayık yorgun
Yalnızdım
Kırılası ellerimle sulara mezar kazdım