TÖVBEKAR
EBRU GÜNDEŞ
Kendi kaderimle sitemkâr oldum
Ağlayan sonunda güler dediler
Ömrümce gülmedim isyankâr oldum
Sevgilim akıttın hep gözyaşımı
Dağlara dağlara vurdum başımı
Ölmeden diktirdim mezar taşımı
Sonunda sevmeye tövbekâr oldum
Anladım hayatın bütünü rüya
Dostluklar yalandır sevgiler riyâ
Kızdım, getiren beni dünyaya
Anama babama sitemkâr oldum