VAKİT VARKEN
CANDAN ERÇETİN
Bir kor kuyu
Çıkıyorsa eğilme koynuna
Her bir gölge bir anda sen olursun
Karanlığında kaybolursun
Kapkara, yarınlara
Çıkıyorsa yenilme korkuna
Kendi ayak Sesinden yorulursun
Gecenden de kovulursun
Alışmadan yalnızlığa
Affetmeyi öğren, vakit varken
Geç kalmadan kaybetmeli
Zaferlere ödül yalnızlıktır,yalnızlık