VEDA
İMERA
Kalbim çıkar yerinden dayanamam sevdana
Acılarla geçiyor gündüzüm gecelerum
Boğazıma dizilur sözlerun hecelerun
Bıraktın ellerumi de yarum kaldi sözlerum
Gittiğun günden beri de yollarını gözlerum
Merak oldun içume artık tutmaz dizlerum
Eşimden dostlarumdan dertlerumi gizlerum
Herkes bıraksun beni artık ümidi kestum
Uzun soğuk ayında rüzgar oldum ben estum
Anam ağlama benim bitmez derdum kederum
Sen de caydun sözünden ben kime yarim derum
Yüksek dağın üstüne de kazsunlar mezarumi
Fazlam artık dünyada da alsinlar bu canumi
Bir benum kabahatli kimsede yok kabahat
Ben giderum dünyadan herkesler eder rahat