YALNIZLIK SENFONİSİ
SERTAB ERENER
Anladım, sonu yok yalnızlığın.
Her gün çoğalacak.
Her zaman böyle miydi? Bilmiyorum...
Sanki dokunulmazdı çocukken, ağlamak.
Alışır her insan alışır zamanla
Kırılıp incinmeye.
Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp
Yeniden ayağa kalkmak.
Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte.
Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette.
Bekliyorum, bekliyorum, bekliyorum...
Hadi gelin üstüme korkmuyorum!
...
Anladım, sonu yok yalnızlığın.
Her gün çoğalacak.
Her zaman böyle miydi? Bilmiyorum...
Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak.
Alışır her insan alışır zamanla
Kırılıp incinmeye.
Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp
Yeniden ayağa kalkmak.
Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte.
Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette.
Bekliyorum, bekliyorum, bekliyorum...
Hadi gelin üstüme korkmuyorum!
Bulutlar yüklü.Ha yağdı ha yağacak üstümüze.
Hasret... Yokluğunla ben baş başayız. Nihayet...
Her gün çoğalacak.
Her zaman böyle miydi? Bilmiyorum...
Sanki dokunulmazdı çocukken, ağlamak.
Alışır her insan alışır zamanla
Kırılıp incinmeye.
Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp
Yeniden ayağa kalkmak.
Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte.
Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette.
Bekliyorum, bekliyorum, bekliyorum...
Hadi gelin üstüme korkmuyorum!
...
Anladım, sonu yok yalnızlığın.
Her gün çoğalacak.
Her zaman böyle miydi? Bilmiyorum...
Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak.
Alışır her insan alışır zamanla
Kırılıp incinmeye.
Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp
Yeniden ayağa kalkmak.
Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte.
Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette.
Bekliyorum, bekliyorum, bekliyorum...
Hadi gelin üstüme korkmuyorum!
Bulutlar yüklü.Ha yağdı ha yağacak üstümüze.
Hasret... Yokluğunla ben baş başayız. Nihayet...
