YELKEN
COMACAN
Gelmez olmuş bahar
Açıyor çiçekler bu nisan yokluklara
Gideceğim yere yol bulmadan
Biriktirdim anıları ama yok kumbaram
Tutamam gökyüzünün ellerini belki de son kez
Hüzün keder hepsine yol ver
Kadere gol icin oynarım ben bile forvet
Çok geç olabilir herşey icin
Boynumu bükse de yer çekimi
Ben sadece kendime serseriyim
Bu yüzden astım her gün derslerimi
Görüyorum bunu ve de arttırıyorum
Benim de tabi sancılı yolum
Onun yazdığı olur ama yardırıyoruz
Geçmişimiz artık sır olur
Zamanla ruhunu dağlar başlangıçlar
Pusulasız bir yelkenim rüzgar da uçuşurum anlamsızca
Konuştu kafamda bir sürü ses Ama
Bilirsin kötüydü kendimle hep aram
Günlerim geçerdi amaçsız ve vasat
Sessizlik uğrarsa huzura merhaba derim
Birazda subjektif kendime tavrım
Beni kendimle kandır
Mutluluğu boş verdim değerlendiremem ben artık asılsız ihbarları
Bu gökyüzü yeterince ulaşılmaz olamadı
Yeterince tanımadılar Comacan I
Artık Sadece fazlası için kendime yol acarım
Yalnızlık barut gibi
İçimde patlarken hicazdan akustiğim
Şehrin ışıkları sönmezken
Bana yakamozdan bi buket anı getir
Zamanla ruhunu dağlar başlangıçlar
Pusulasız bir yelkenim rüzgar da uçuşurum anlamsızca
Gözlerim umuda yenik ve yavan
Mutluluk bi çorba elimde çatal
Unutmak okadar kolay değil
Eski Resimler koyardı beni mezara
Hüzün Katre katre
Aynada çehrem buruk ve kan revan hep
Ruhu çıkardım sen devam et
Çünki alevle pervane gibi yaklaşan hep
Bunu nerden bilecektim
Yaşım getiriyor yaşlarımı
Yağmurlara inadım var
Yine bilerek yaz kalırım
Zamanla ruhunu dağlar başlangıçlar
Pusulasız bir yelkenim rüzgar da uçuşurum anlamsızca
Açıyor çiçekler bu nisan yokluklara
Gideceğim yere yol bulmadan
Biriktirdim anıları ama yok kumbaram
Tutamam gökyüzünün ellerini belki de son kez
Hüzün keder hepsine yol ver
Kadere gol icin oynarım ben bile forvet
Çok geç olabilir herşey icin
Boynumu bükse de yer çekimi
Ben sadece kendime serseriyim
Bu yüzden astım her gün derslerimi
Görüyorum bunu ve de arttırıyorum
Benim de tabi sancılı yolum
Onun yazdığı olur ama yardırıyoruz
Geçmişimiz artık sır olur
Zamanla ruhunu dağlar başlangıçlar
Pusulasız bir yelkenim rüzgar da uçuşurum anlamsızca
Konuştu kafamda bir sürü ses Ama
Bilirsin kötüydü kendimle hep aram
Günlerim geçerdi amaçsız ve vasat
Sessizlik uğrarsa huzura merhaba derim
Birazda subjektif kendime tavrım
Beni kendimle kandır
Mutluluğu boş verdim değerlendiremem ben artık asılsız ihbarları
Bu gökyüzü yeterince ulaşılmaz olamadı
Yeterince tanımadılar Comacan I
Artık Sadece fazlası için kendime yol acarım
Yalnızlık barut gibi
İçimde patlarken hicazdan akustiğim
Şehrin ışıkları sönmezken
Bana yakamozdan bi buket anı getir
Zamanla ruhunu dağlar başlangıçlar
Pusulasız bir yelkenim rüzgar da uçuşurum anlamsızca
Gözlerim umuda yenik ve yavan
Mutluluk bi çorba elimde çatal
Unutmak okadar kolay değil
Eski Resimler koyardı beni mezara
Hüzün Katre katre
Aynada çehrem buruk ve kan revan hep
Ruhu çıkardım sen devam et
Çünki alevle pervane gibi yaklaşan hep
Bunu nerden bilecektim
Yaşım getiriyor yaşlarımı
Yağmurlara inadım var
Yine bilerek yaz kalırım
Zamanla ruhunu dağlar başlangıçlar
Pusulasız bir yelkenim rüzgar da uçuşurum anlamsızca
