AŞK DÜŞTÜ GÖKYÜZÜNDEN
LAVTA
Kalbim bir avare olmuş gökyüzüm gözlerin
Sen gülümse ben sadece seni düşlerim
Bir gülünce güneş açar güzel gözlerin
Saçlarında yetişen papatyalar vardı
Ben dokunamadan hepsi karardı
Şiirlerim hep yarım kaldı
Gök bile sana bakıp dona kaldı
Sonra aşk düştü gökyüzünden
Ay bile güneşe tutulmuş artık bir kavak yaprağı sarardı
Kimseler görmez onu rüzgara karıştı
Al kalbimi bir daha hasret kalsın aşka güneş ve yağmurlar
Canını mı sıktı gözünü kapatınca aydınlanan anılar
Ona bakarsan yaratılmış en güzel gözleri görürsün
Melekler sana benzediği için ölümsüz
Çözülmez aşkınla yüreğimi bağlayan kördüğüm
Kalbi kırılıyordu üşüyordu düşüyordu
Aşk Gökyüzünden
Ay bile güneşe tutulmuş artık bir kavak yaprağı sarardı
Kimseler görmez onu rüzgara karıştı
Al kalbimi bir daha hasret kalsın aşka güneş ve yağmurlar
Canını mı sıktı gözünü kapatınca aydınlanan anılar