CENNET

Kovaladım gündüz gece bu bataklık bana dardı
Nefes almak bi’ mesele her gün hep zarardı
Göze almak zorundayım günlerimi saydım
Şimdi hepsi geçmişimde kaldı

Cennet, cennet
Bi’ hayalim vardı şimdiyse
Cennet, cennet
Nefes aldım artık hayatım
Cennet, cennet
Satın aldım yarınlarımı
Yıldızlara dokunup
Aydınlat sokaklarını

Eskilere götürüyo’ beni yine kaldırımın eğri büğrü taşları
Düşünmeden yaşıyoruz ölümüne öylesine bu işlere başladım
Mecbur arkada bırakıyorduk işi aşı geri kafa aşkı kızgın arkadaşları
Kurumuyo’ gözlerimin yaşları yara alınca yavaşladım

Neden olmaz tanrım bize dünya cennet
Kafam almaz bana sorma niye dünya böyle
Nefes almak zor acıya dayanmak kor ateşlere koştuk hem de yokuştu yolun sonu
Bize göre hala yok

Aslında çok bi’şey istemedim anladı beni her çekmeceli
Yaşadı burada acıyı umudu zaferi ölümü keşmekeşi
Konuştuk tanışmasak da dostum seninle aynı dili
Hayal ettik cenneti gördük sadece mahallesini

Kafamızda bi’ plan sabır çile daha bi’ fidan
Büyümedi biraz işi var henüz veremiyo’ iki dal
Sıkı koru ona iyi bak hedefteki gözü kara deli militan
Aynı eve dönme hayaline tutunan budur ayakta kalıp içimi ısıtan
Geceleri uykuları bize haram edip rüyalarımıza koşmamıza sebep olan her şey ona ulaşacağız er geç
Buna adadık oldu ömrüme merkez
Çocukken dalga geçiyordu ya herkes
Şimdi moda olan stilleri serbest
İnanırsan olur sınırları terk et
Böylece rüyanın ortasına yerleş
İşte budur asıl büyük servet cennet

Yaşa gör nefes al bırak boşluktan
Süzülen biri ol kanat omzunda
Hapishane görünmez parmaklıklar
Tutkun işte o en sonsuz aşk